Son yýllarda Akut Respiratuar Distres Sendromu (ARDS) olan hastalarda yeterli gaz deðiþimini sürdürmek için ekstrakorporeal membran oksijenasyonu (ECMO) kullanýl-maktadýr. Bu olgu sunumunun amacý, merkezimizin ECMO tedavisindeki ARDS'li bir hastada fizyoterapi ile ilgili deneyimini tanýmlamak, fizyoterapiyi desteklemek ve ta-burcu olduktan altý ay sonra hastanýn uzun dönem fonksiyonel sonuçlarýný aktarmaktýr. Burada, yoðun bakým ünitemize ARDS tanýsý ile sevk edilen ve ECMO tedavisi alan 28 yaþýndaki bir kadýn sunulmuþtur. Hasta ECMO'da iken pasif teknikleri içeren fizyoterapi uygulamalarý almýþ ve ECMO'nun ardýndan aktif bir mobilite programýna katýlmýþtýr. Taburculuk sonrasý 6. ayda hastanýn, fonksiyonel seviye, egzersiz kapasitesi, dispne, kas kuvveti, anksiyete, depresyon ve yaþam kalitesi gibi uzun dönem sonuçlarýnýn olduk-ça iyi seviyede olduðu görülmüþtür. Erken fizyoterapi ve mobilite programýna katýlýmýn bir ECMO hastasýnda kýsa ve uzun vadeli fonksiyonel iyileþmelere katkýda bulunabileceðini düþünmekteyiz.

Trakeobronþiyal sisteme yabancý cisim aspirasyonu, çocuklarda eriþkinlere göre daha sýk görülen, ciddi sonuçlara ve hatta mortalite ve morbiditeye neden olabilen, tanýda gecikme yaþanýlan bir durumdur. Astým nedeni ile takip edilen 59 yaþýndaki kadýn hastanýn akciðer bilgisayarlý tomografisinde sol ana bronþta daralma olmasý nedeni ile yapýlan fleksible bronkoskopide yabancý cisim saptanmýþtýr. Hastaya yanlýþlýkla astým tanýsý konmuþtu.

Endobronþiyal ultrason kýlavuzluðunda transbronþiyal iðne aspirasyonu (EBUS-TBÝA) yüksek tanýsal verime sahip güvenli bir prosedürdür. Bununla birlikte, EBUS-TBÝA prosedürleri ile ilgili komplikasyonlar giderek da-ha fazla rapor edilmektedir. EBUS-TBÝA yaygýn komplikasyonlarý arasýnda, enfeksiyöz komplikasyonlar, pnömotoraks, kanama ve pnömomediasten yer almaktadýr. Komplikasyon sýklýðý çalýþmalar arasýnda deðiþmek-le birlikte komplikasyon oranlarý oldukça nadirdir (% 0.15 -% 1.44). EBUS‐TBÝA' nýn nadir komplikasyonlarýndan biri, EBUS-TBÝA'yý takiben trakeobronþiyal delinme bölgelerinde nodüler lezyonlarýn ortaya çýkmasýdýr. “Trakeobronþiyal ponksiyon bölgesi nodüler reaksiyonu" (TPNR) olarak tanýmlanýr. Bura-da, tanýsý ikisinde granülasyon dokusu, birinde malignite olan TPNR geliþen üç olguyu sunuyoruz. EBUS sonrasý nodüler lezyon ile baþvuran olguarda mutlaka biyopsi alýnma-lýdýr.

Mediyastinal leiomyomlar genellikle özefa-gus kökenlidir. Primer mediastinal leiomyom ise oldukça nadir görülmektedir. Dev primer mediyastinal leiomyomun tedavisi torasik cerrahi ile kitlenin çýkarýlmasýdýr. Bu yazýda EBUS TBÝA ile taný konulan ve trakeaya basý yapan arka mediastende leiomyomu olan olguyu sunduk.

Vasküler anomaliler, embriyonik yaþamda oluþan, lenfatik ve kapiller sistemleri etkileyen patolojilerdir ve histolojik özelliklerine göre vasküler tümörler veya vasküler malformasyonlar olarak sýnýflandýrýlýrlar. Nadir görülürler ve daha çok yaþamýn ilk yýllarýnda saptanýrlar. Hemanjiyolenfanjiyomlar da lenfatik ve kapiller sistem elemanlarý içeren, benign bir vasküler tümördür. Ýnsidansý yenidoðanlarda 1/12.000 olarak bildirilmiþtir. Bugüne dek bildirilen olgular baþ bölgesi (aðýz boþluðu, orbita vs), boyun ve mediasten bölgelerindedir. Biz de bu makalede interstistiyel akciðer hastalýðý ile seyreden ve yapýlan tanýsal video yardýmlý akciðer bi-yopsisi (VATS) iþlemi sonrasýnda hemanjiyolenfanjiyoma tanýsý alan 17 yaþýnda bir erkek hastayý sunduk. Kronik bir hastalýðý olmayan ve sekiz aydýr olan öksürük ve nefes darlýðý ile polikliniðe baþvuran hastaya çekilen toraks tomografisinde interstistiyel akciðer özellikleri görülmüþ olup; VATS iþlemi sonra-sýnda hastada þilotoraks geliþti. Patoloji so-nucu hemanjiyolenfanjiyom olarak sonuçlandý.

Birt-Hogg-Dube (BHD) sendromuna sahip hastalarda FLCN geni tarafýndan kodlanan folliculin proteininin T-helper-1 hücre aktivasyonuna yol açarak sarkoidoza yol açabileceði ve bu sebeple bu iki hastalýk arasýnda patofizyolojik bir ortaklýk olabileceði düþünülmektedir. Burada nadir bir BHD sendromu ve sarkoidoz birlikteliði olgusunu sunuyoruz. BHD tanýsý alan hastalarýn toraks bilgisayarlý tomografilerinin hem parankim hem de mediasten penceresinde olasý bir mediastinal lenfadenopatiyi gözden kaçýrmamak adýna detaylý olarak incelenemeli ve patolojik boyutta bir lenf nodu mevcut ise biyopsi yapýlmalýdýr.

Niemann-Pick hastalýðý, asit sfingomiyelinaz eksikliði sonucu retiküloendotelyel hücrelerde sfingolipidlerin biriktiði nadir bir lizozomal depo hastalýðýdýr. Üç formu tanýmlanmýþtýr. Niemann-Pick tip B, farklý aðýrlýkta klinik bul-gulara sahip olduðundan hastalarýn prezentasyonu ve hastalýk progresyonu farklýdýr. Lipid depolanma yavaþ ve progresif olup multipl organda bozulma oluþturur. Hastalar çoðunlukla eriþkin yaþta taný alýrlar ve pulmoner tutulum sýklýkla görülür. Olgumuz, 32 yaþýnda kadýn hasta, öksürük ve dispne þi-kayetleri ile baþvurusu sonrasý interstisyel akciðer hastalýðý ön tanýsý ile, giriþimsel iþlemi kabul etmediðinden spesifik taný almadan uzun süredir takip edilmekteydi. Semptomlarýnda progresyon olmasý nedeni ile yapýlan açýk akciðer biyopsisi, köpüksü sitoplazmalý histiyositler olarak sonuçlandý. Sonrasýnda splenomegali ve trombositopeni nedeni ile yapýlan kemik iliði biyopsisinde geniþ yama tarzýnda depo hastalýðý ile uyumlu histiyositik infiltrasyon gösteren hafif hiposellüler kemik iliði görülmesi sonucu, Niemann-Pick tip B tanýsýna ulaþýldý. Depo hastalýklarý nadir görülmesi sebebi ile interstisyel akciðer hastalýk-larý ayýrýcý tanýsýnda ön planda düþünülme-mekle birlikte sistemik semptom varlýðýnda akla getirilmelidir.

Hava embolisi, havanýn, direk ileti ve basýnç farký yoluyla venöz veya arteryel sisteme girmesi olarak tanýnlanmaktadýr. En sýk görülen nedenleri iyatrojenik olup yapýlan cerrahi ve invazif iþlemlere baðlý olduðu görülmüþtür. Hava embolisinin sonuçlarý hava hacmine ve havanýn giriþ hýzýna baðlýdýr. Kliniði asemptomatik seyirden þoka giden tabloya kadar deðiþkenlik gösterebilir. Acil tedavi yöntemi ise hemodinaminin saðlanmasý, oksijen desteði ve pozisyon vermedir ve seçili olgularda hiperbarik oksijen tedavisidir. Bu olgu sunumunda kronik solunum yetmezliði nedeni ile evde bilevel pozitif hava yolu basýncý (BiPAP) kullanan hastada geliþen venöz hava embolisinin nedenlerini ve hiperbarik oksijen tedavisi verilmeden kýsa dönemde rezorbe olduðunu göstermeyi amaçladýk.

Dapson genellikle iyi tolere edilmesine raðmen hematolojik yan etkiler gösterebilmektedir. Methemoglobinemi ender görülen bir klinik durum olmasýna karþýn, zamanýnda ve uygun tedavi edilmediði takdirde ölüme neden olabilir. Yirmi bir yaþýnda erkek hasta nefes darlýðý nedeni ile polikliniðimize baþvurdu. Oda havasýnda ölçülen okijen saturasyonu %88 idi. Öykü, fizik muayene ve tetkiklerinde nefes darlýðýný açýklayacak bulgu yoktu. Arter kan gazýnda methemoglobin düzeyi yüksek (Fmethb: 10,6) olarak saptandý. Dispne ve hipoksi bulgularý olan hastada ayrýntýlý anamnezde IG A Dermatitine baðlý dapson kullanýmý olduðu öðrenildi. IG A dermatiti nedeniyle dapson kullanan ve dispne ile baþvuran genç hastada hipoksemi ve methemoglobineminin nadir nedenlerinden olan dapson kullanýmýný akla getirmek adýna bu olguyu sunuyoruz.

Spontan pnömomediastinum (SPM) korona virüs (COVID-19) hastalýðýnýn nadir kompli-kasyonlarý arasýnda bulunmaktadýr. Genel-likle invazif / non-invazif ventilasyon veya yüksek akýþlý oksijen tedavisi alan ve hastalý-ðý aðýr þekilde geçirmekte olan hastalarda görülür. Ventilasyon kullanýlmayan COVID-19 hastalarýnda çok düþük oranda SPM tes-pit edilmektedir. Ancak SPM geliþmesinin altýnda yatan nedenler hala tam olarak anlaþýlmamýþtýr. Bu makalede 65 yaþýnda, klinik olarak kardiyovasküler veya pulmoner hastalýk geçmiþi olmayan, hastaneye yatý-þýndan sonraki birkaç gün içinde SPM geli-þen bir olguyu sunmaktayýz. Toraks BT-anjiyografisinde SPM tespit edilmiþ olup yük-sek akýmlý oksijen tedavisi kullanmamýþtýr.

Spontan pnömomediastinum, COVID-19 hastalarýnda nadir görülen ve hayatý tehdit eden komplikasyonlardan biridir. Literatürde az sayýda COVID-19'a baðlý spontan pnömomediastinum bildirimi bulunmakla birlikte, bu olgular daha çok orta ve þiddetli derecede COVID-19 hastalýðý nedeni ile yoðun bakým ünitelerinde veya COVID-19 kliniklerinde bir süredir takip edilen hastalardýr. Burada, bilinen dahili hastalýðý olmayan asemptomatik bir COVID-19 hastasýnda geliþen spontan pnömomediastinum olgusunu sunduk.

COVID-19, tüm dünyayý etkileyen bir salgýn haline geldi. Ýlk olgular tespit edildiðinden beri, pnömotoraks nadir görülen bir olasý komplikasyon olarak kabul edildi. Mekanik ventilasyon uygulanan hastalarda yüksek basýnç nedeni ile pnömotoraks geliþebildiði bilinmektedir. Kronik akciðer hastalýðý öyküsü olmayan ve mekanik ventilasyon uygulanmayan, COVID-19 pnömonisi ile birlikte simultane bilateral spontan pnömotoraks tespit ettiðimiz olgumuzu sunuyoruz.

COVID-19 pandemisinde birçok hastada solunum yetmezliði geliþir ve yüksek akýmlý nazal oksijen tedavisi (HFNO) sýklýkla tercih edilen bir tedavi yöntemidir. Yoðun bakým ünitesinde HFNO ile izlenen üç COVID-19 hastasýna fiberoptik bronkoskopi uyguladýk. Her iki hastada da, trakeobronþiyal sistem mukozasýnýn tamamýnda yaygýn hiperemi, hiperpigmentasyon ve mukozal hasar ile birlikte yanmýþ/hasarlý bir mukoza tespit edildi. Uzun vadeli etkileri bilinmemektedir. Bu yazýda HFNO sonrasý geliþen mukozal hasara dikkat çekmek istiyoruz. COVID-19 hastalarýnda ventilasyon desteðine karar verirken bu etkilerin dikkate alýnmasý uygun olacaktýr.

COVID-19 hastalýðý ile ilgili bilgilerimiz ve deneyimlerimiz arttýkça tedavi yaklaþýmlarýmýz da deðiþebilmektedir. COVID-19 hastalýðýna baðlý olarak solunum yetmezliði geliþmiþ olan hastalarda sistemik glukokortikoidler ile hastalýk tablosu daha iyi kontrol altýna alýnabilmekte ve mortalite oranlarý ile hastane yatýþ süreleri de azalmaktadýr. Özellikle organize pnömoni geliþmiþ olgularda steroid tedavisi uzun süreli olabilmekte ve hastalar idame tedavisi ile taburcu olabilmektedirler. Bununla beraber, hastalarda glukokortikoid kullanýmýna baðlý olarak postcovid dönemde komplikasyonlar da görebilmekteyiz. Daha çok bakteriyel ve mantara baðlý akciðer enfeksiyonlarý görülürken, glukokortikoidlerin diðer bir yan etkisi de kemik metabolizmasý üzerine olan olumsuz etkileridir. Burada, COVID-19 nedeni ile uzun süreli steroid kullanýmý sonucu avasküler kemik nekrozu geliþen olguyu sunduk.